Draft 2025 Target Setting Protocol

2025 Target Setting Protocol jest dokumentem podsumowującym podejście United Nations-Convened Net-Zero Asset Owner Alliance do wyznaczania celów i raportowania działań podejmowanych na rzecz osiągnięcia emisyjności na poziomie zero procent do 2025 roku. Pragnąc być możliwie jak najbardziej transparentny i rzetelny, Sojusz publikuje ten protokół do publicznego wglądu przez miesiąc od 13 października do 13 września.

W raporcie wydane zostały rekomendacje inwestowania i podejmowania działań mających na celu dekarbonizację. Sojusz rekomenduje, by wyznaczane cele opierały się na kryteriach potwierdzonych naukowo. Dzięki zwiększenie świadomości klimatycznej i ograniczenie emisyjności inwestorzy mogą mieć duży wpływ na osiągnięcie założeń promowanych przez IPCC.

Będąc zobligowanym do wspierania zmian, Sojusz popiera kooperację z decydentami oraz korporacjami. Ponadto przykłada dużą wagę do finansowania inicjatyw mających na celu odejście od gospodarki opierającej się na dużych emisjach dwutlenku węgla. Biorąc pod uwagę skomplikowaną naturę strategii finansowych i popierania zmian, rekomendowany jest czteroczęściowy plan pomagający przy wyznaczaniu celów.

1. Pierwszy element planu to wyznaczanie celów w subportfelach według istniejących danych. Członkowie Sojuszu wybierają wprowadzenie najbardziej prawdopodobne do zrealizowania zmian. Redukcja emisji powinna wahać w zakresie pomiędzy -16% a -25% do 2025 roku.

2. Kolejne są cele sektorów. Powinny opierać się na celach biorących pod uwagę szkodliwość danych sektorów i wyznaczanych indywidualnie według istniejących wymagań. Aby przyczynić się do realnej zmiany i znaczących wyników, wytypowane zostały cztery sektory emitujące największą ilość zanieczyszczeń: olej i gaz, usługi komunalne, transport i stal.

3. Dzięki celom zaangażowania możliwe będzie monitorowanie aktywności i indywidualnego postępu mierzonego na poziomie korporacji. Każdy indywidualny członek Sojuszu powinien wyznaczyć najważniejszych 20 emiterów, którzy odpowiadają za 65% zanieczyszczeń w portfolio, a którzy jeszcze nie zobligowali się do realizacji postulatów porozumienia paryskiego.

4. Finansowanie celów przemiany, tak by mogły wspierać długoterminowe zmiany ekonomiczne oraz zeroemisyjną ekonomię. Wspieranie Zielonego Budownictwa, Odnawialnej Energii na Rynkach Rozwijających się, Zrównoważone Leśnictwo oraz Agrokultura, a także rozwój Paliw Wodorowych.

Sojusz chce skupić się na zwiększaniu skali, tępa oraz zasięgu zeroemisyjnych technologii. Dzięki skupieniu na odpowiednim finansowaniu członkowie wspierają gospodarkę spotkania przy okrągłym stole, inwestowanie w niskoemisyjne rozwiązania po stronie podaży, a także nawiązywanie współpracy Development Finance Institutions oraz innymi partnerami w celu zwiększenia dostępności możliwych do inwestowania rozwiązań w różnych miejscach na ziemi.

Ponadto wprowadzony został obowiązek uaktualniania swoich celów co pięć lat przez członków Sojuszu. Wspólna polityka zakłada trzy najważniejsze obszary, na których członkowie powinni się skupić. Po pierwsze zakłada, by utrwalać zasady pocovidowej odbudowy ekonomicznej z uwzględnieniem celu osiągnięcia zeroemisyjności do 2050 roku. Ponadto sektor polityki powinien promować przyśpieszenie zmian oraz promować obowiązkowe raportowanie klimatyczne.

Ostatnim założeniem jest cel rekrutacji nowych członków Stowarzyszenia, tak by osiągnąć minimum 200 członków lub 25 trylionów dolarów w środkach dysponowanych przez zarządy w grupie.

U.N.-Convened Net-Zero Asset Owner Alliance zobowiązuje się do corocznego wypuszczania raportu uwzględniającego postępy opisane metodami jakościowymi oraz bardziej szczegółowy raport wydawany co pięć lat, który opracowywany będzie metodami ilościowymi.