Kryzys klimatyczny ma coraz większy wpływ na globalne łańcuchy dostaw, powodując poważne zakłócenia w logistyce, produkcji i dystrybucji. Wzrost częstotliwości i intensywności ekstremalnych zjawisk pogodowych, takich jak powodzie, susze, huragany i pożary, prowadzi do strat finansowych i operacyjnych w wielu sektorach gospodarki.
Aktualne informacje dostarczają wiarygodnych danych na temat ryzyk klimatycznych, które negatywnie wpływają na łańcuchy dostaw. W 2023 roku susza w Chinach spowodowała obniżenie poziomu wody w rzece Jangcy o ponad 50%, co zamknęło znaczną część szlaków wodnych, wpływając na 45% chińskiego PKB. W Europie susza w ostatnich latach dotyka rzekę Ren, kluczowy szlak handlowy, ograniczając zdolność przewozową statków i zmuszając do przeniesienia ładunków na drogi, co zwiększyło koszty transportu i emisję CO2. Pożary w USA i Australii zniszczyły infrastrukturę transportową, magazyny i zakłady produkcyjne, co spowodowało przerwy w dostawach surowców i produktów końcowych. W wyniku huraganu Ida zniszczone zostały rafinerie w Luizjanie, co wpłynęło na globalne dostawy paliw i chemikaliów. Intensywne deszcze monsunowe w Indiach i Bangladeszu spowodowały powodzie, które zniszczyły uprawy, infrastrukturę transportową i zakłady produkcyjne, co zakłóciło globalne łańcuchy dostaw produktów rolnych i tekstyliów.
W 2023 roku ekstremalne zjawiska pogodowe spowodowały globalne straty ekonomiczne przekraczające 92,9 mld USD, z rekordową liczbą 28 katastrof klimatycznych w USA. Przewiduje się, że do 2060 roku liczba dni z ekstremalnymi falami upałów wzrośnie o 24%, co spowoduje dodatkowe 590 tys. zgonów rocznie, a w najbardziej negatywnym scenariuszu liczba ta może przekroczyć 1,12 mln. Podniesienie poziomu infrastruktury portowej o 2 m w 221 najważniejszych portach na świecie wymagałoby 436 mln m3 materiałów budowlanych i kosztowałoby około 60 mld USD3.
Wśród możliwych do podjęcia rozwiązań zarządzania łańcuchem dostaw warto zwrócić uwagę na podejście i wytyczne metodyki Supply Chain Mapping (SCM), Responsible Supply Chain Management (RSCM), Supply Chain Operations Reference (SCOR) – poprawiających wydajność łańcucha dostaw – oraz ISO 28000 – międzynarodowy standard zarządzania bezpieczeństwem w łańcuchu dostaw, potwierdzający, że łańcuch dostaw jest bezpieczny i zgodny z międzynarodowymi standardami.
Na podstawie wymienionych systemów i wytycznych warto zwrócić uwagę na kilka czynności, które pomagają praktycznie zarządzać łańcuchem dostaw:
Dodatkowo firmy powinny współpracować z uczestnikami łańcucha dostaw oraz instytucjami rządowymi i naukowymi, aby dzielić się informacjami na temat zagrożeń i najlepszych praktyk w zarządzaniu ryzykiem klimatycznym. Warto korzystać ze wsparcia analityków danych, w tym danych ESG, aby walidować i weryfikować wewnętrzne systemy zarządzania ryzykami w organizacji oraz logistyką.
Zarządzanie łańcuchem dostaw w obliczu kryzysu klimatycznego wymaga proaktywnych i innowacyjnych rozwiązań. Dostosowanie się do nowych realiów klimatycznych nie tylko zminimalizuje ryzyko, ale również pozwoli firmom na zwiększenie ich konkurencyjności i odporności na przyszłe wyzwania. Warto pamiętać, że wiele z rekomendowanych w niniejszym artykule rozwiązań wynika wprost z procesu raportowania zrównoważonego rozwoju zgodnie z dyrektywą CSRD oraz standardami ESRS. Wykonując proces raportowania z należytą starannością i wsparciem ekspertów zewnętrznych, w tym konsultantów, analityków czy prawników specjalizujących się w tematyce ESG, możliwe jest dokładne przygotowanie organizacji do ryzyk fizycznych i ryzyk transformacji, które wpływają zarówno na zarządzanie organizacją, jak i jej łańcuchem dostaw.
Program Climate Leadership jest działaniem realizowanym przez UNEP/GRID-Warszawa w odpowiedzi na rezolucję UNEP/EA.4/L.5, przyjętą podczas 4. sesji Zgromadzenia ONZ ds. Środowiska (UNEA-4).
Rezolucja ”Rozwiązanie Problemów Środowiskowych Poprzez Zrównoważone Praktyki Biznesowe” wezwała biznes do transformacyjnego wysiłku dla sprostania globalnym wyzwaniom środowiskowym i klimatycznym.