Slalom z klimatem: Dekarbonizacja – jak szybko, kto i kiedy?

PUNKT WYJŚCIA: 

• Bijemy rekordy stężenia CO2 w atmosferze – przekroczyliśmy 440 ppm. 
• Firmy muszą zacząć zbierać dane dotyczące śladu węglowego, żeby mieć stan początkowy do przyszłego raportowania.
• Dekarbonizacja nie powinna być traktowana jako przymus – byłoby łatwiej, gdybyśmy wiedzieli w niej sens.

MIERZENIE EMISJI:

• Cele dekarbonizacji powinny być mierzalne, nie ogólne.
• Ważne, by zrozumieć znaczenie zakresu 3 liczenia śladu węglowego, a zatem całego łańcucha wartości firmy.
• Należy zachować kolejność kroków: 1. audyt emisji, 2. zmniejszanie emisji, 3. podejmowanie inwestycji w OZE, 4. inwestowanie w projekty związane z ochroną środowiska (zalesianie, programy recyklingowe itp.) – nigdy nie należy działać w odwrotnej kolejności. 

FINANSOWANIE:

• wyzwaniem jest kwestia finansowania dekarbonizacji, dostępu do kapitału, tego, kto będzie za to odpowiedzialny;
• ogromna rola banków;
• złożony proces identyfikacji dofinansowań;
• presja interesariuszy.

LEGISLACJA:

• Potrzebna jest polityka energetyczna kraju.
• Czekamy na ogłoszenie przez Polskę praw związanych z neutralnością klimatyczną.
• Wszystkie kwestie legislacyjne są, niestety, za bardzo rozciągnięte w czasie.
• Problemem jest „raportoza”.

• Potrzebna jest edukacja polityków w obszarze zmian klimatu. 
• Zdecydowanie przydałoby się ujednolicenie systemu przekazywania informacji o śladzie węglowym firm, wspólna platforma informacyjna.

EDUKACJA:

• edukacja zarządu – uświadamiająca kwestie katastrofy klimatycznej;
• edukacja pracowników – w celu zwiększenia motywacji do prośrodowiskowych działań firmy
• edukacja konsumentów;
• edukacja łańcucha wartości – oczekiwanie świadomości emisji z obu stron łańcucha.

DZIAŁANIA:

• projektowanie tak, by nie wytwarzać produktów generujących CO2;
• wykorzystywanie technologii odzyskujących węgiel;
• skupienie się na elektryfikacji – pozyskiwanie energii w sposób nieemisyjny;
• zakaz wydobywania torfu;
• rolnictwo regeneratywne;
• zmiana przeznaczenia surowców (np. węgiel brunatny okazuje się być dobrym nawozem);
• ograniczenie hodowli zwierząt;
• wprowadzenie paszportów produktowych.

POZIOM KONSUMENCKI:

• Potrzebne są zielone, dostępne cenowo alternatywy dla klienta.
• Potrzebne są wskaźniki zielonych produktów – wspólna informacja dla konsumentów, która by wyznaczała pewien węglowy standard produktów.

PODSUMOWANIE:

• Zmiana jest konieczna, musimy się zmienić.
• Zmiana jest wpisana w rozwój, jest nieubłagana.
• Potrzebujemy otwartości na zmiany.
• Musimy zmienić sposób myślenia jednostek i całych społeczeństw, paradygmat, całe modele – potrzebna jest transformacja.
• Ważne, by widzieć sens zmiany, wierzyć, że poszukiwanie rozwiązań ma znaczenie.
• Musimy zmienić nasze podejście do życia, nawyki, postawy – zmysł zachłanności jest ewolucyjnie wykształcony.
• Potrzebna jest zmiana z „mieć” na „być”.
• Nie ustawajmy! Nadal „gońmy króliczka”!